KIRMIZI KALİFORNİYA SOLUCANI

Kırmızı Kaliforniya solucanı veya “Red Californian” melez – Eisenia foetida solucanın yeni bir tür.

Bu 1956 yılında solucanlar farklı türlerin hibridizasyon sürecinde California State üniversite elde edildi.Genellikle koyu kırmızı renklidirler fakat beslendikleri atık yığınına göre renkleri farklılık gösterebilir.6 ile 8 cm uzunluğa sahip yetişkin ağırlıkları 1.4 gram civarındadır.  Güneş ışığına dayanıksızdırlar, birkaç dakika güneş ışığına maruz kaldıklarında ölürler.Ortalama yaşam süreleri 4.5 yıl olarak gözlemlenmiştir.Bir yıl içerisinde kendileri için uygun ortam koşulu sağlanıldığında üreyerek 1.300 yeni solucan oluştururlar.

Kuyrukları bazen  sarı renklidir.

Birsolucan dışkısında (vermikompost) en verimli toprağa göre fazladan,5 kat azot,7 kat fosfor,5 katfazla potasyum,2 kat kalsiyumBarındırır.Bir günde ortalama 1 gram gübre üretirler.

SOLUCAN GÜBRESİ

Solucan gübresi, kırmızı kaliforniya solucanlarının bitkisel ve hayvansal organik atıkları işlemesi sonucu meydana gelen solucan dışkısıdır.Solucan gübresi, mikro florlar ve özel solucanların organik maddeleri humik maddelere dönüştürme işlemi sonucu çıkan üründür.Görünüş olarak siyah toğrağa benzer ve itici bir kokusuda yoktur. İçeriğinde bitkinin gelişimi için gereken bütün enzimler, toprak antibiyotikleri, vitaminler, büyüme hormonları ve humik maddeler vardır.Kesinlikle, hastalık yapıcı mikro florlar, parazit yumurtaları, ot tohumları ve ağır metaller içermez. Solucan gübresi çevreci temiz bir tarımsal üründür.

SOLUCANLARIN ÜREMESİ

Solucanların ÜremesiSolucanlar yumurtayla ürerler. Erkek organ da, dişi organ da aynı hayvan üzerinde bulunur. Dişilik deliği 14′üncü, erkeklik deliği de 15′inci halkada bulunur. Yumurtanın döllenmesi İki hayvanın birleşmesiyle olur. Yumurtalar çıktığı zaman hayvanın kemer kısmından besleyici bîr sıvı salgılanır, yumurtalar bu yapışkan kısma yapışırlar.Solucanlar tüneller açarak toprağı havalandırmaları bakımından tarıma faydalı hayvanlardır. Yalnız, bazen da mikroplu bir hastalıktan ölerek derine gömülmüş hayvanların mikroplarını da toprak üstüne çıkarırlar.Solucanların hepsi topraklarda yaşamaz, sularda yaşayan çeşitleri de vardır. Bunların vücut yapılışları da az çok farklıdır.Bunlardan deniz suyu içinde yaşıyanların bîr kısmı salgıladıkları sıvıdan meydana gelmiş bir kabuk içindedir. «Spirograf», «serpul» adı verilenler bu çeşit solucanlardır. Bunların baş taraflarında, borunun dışında püskül biçiminde solungaçları bulunur. «Nereis», «arenikol» gibi solucanlar ise suyun içinde serbest dolaşırlar.Solucanlar, (Lat. Oligochaeta) Çok-hücreli hayvanlardan Halkalısolucanlar dalının Kıllıayaklılar sınıfına giren bir takımıdır. Nemli topraklarda, sularda ve asalak olarak omurgalılarda yaşarlar. Türleri çok ve yaygındır. Nemli topraklarda yaşayanlar tüneller açarak düşmanlarından korunmaya çalışırlar. Geceleri toprak üstüne çıkarak bitkilerin yapraklarıyla beslenir. Sürekli karanlıkta yaşadıkları için gözleri gelişmemiştir.Toprakta kazdıkları tüneller toprağın oksijen almasına yardımcı olduğu için solucanlar, yararlı hayvanlardır. Hareketi uzunlamasına kasların uzayıp kısalmasıyla sağlarlar. Tümü erdişidir. Her solucan hem sperma, hem de yumurta üretir. Çiftleşme sırasında iki solucan ters yönlerde yanyana durup, birbirlerine spermalarını akıtırlar. Spermalar özel kasalarda saklanır ve döllenme sonucunda oluşan yavrular, kısa sürede olgunlaşırlar.